ندای مزید ؛ رویداد تلخ والمناک جلریز را به مردم غیور و شهید پرور افغانستان تسلیت عرض می نماید !

دوتن از شهدای جلریز 

شهدا؛  شمع  و محفل بشریتند که با قطرات خون شان؛ ارزش های دینی  و ملی خود را پاس داشته  و به صورت همیشه تضمین می نمایند.

                ما تن به فنا دادیم تا زنده شما باشید.      *       بر مزار ما مشغول  به  دعا  باشید.

سلیم پویا یکی از نیروهای امنیتی است که درساعات قبل از شهادتش در جلریز به اراکین و زمامداران حکومتی  چنین نوشته است :

 « تشكر و سپاس از جناب معاون ریيس جمهور، تشكر و سپاس از جناب معاون وزارت دفاع (جوهری)، تشكر و سپاس از همه و يک تشكر خاص و ويژه از جناب والی صاحب ميدان و معاون صاحب ولايت ميدان و فرمانده صاحب امنيت (؟) ولايت ميدان!

   معذور هستيم كه با خواستن كمک و مهمات و نيرو، مدت بيشتر از هجده ساعت بار بار مصدی اوقات شريف تان شديم؛ معذور هستيم از اينكه بيشتر از اين نتوانستيم از سنگرها دفاع كنيم، زيرا مرمی در خشاب تفنگ مان باقی نبود، معذور هستيم از اينكه ديگر قادر به تعظيم و تكريم شما نيستيم زيرا ديگر سر در بدن نداريم، معذور هستيم از اينكه يک شام افطار تان كمی با جگرخونی ظاهري يكجا بود زيرا در آخرين دقایق حيات مان سخت تشنه، گرسنه و از همه خطرناک تر در ميان آتش و دود بدون ياور، با تفنگ های خالی و قلب های مملو از نا اميدی، هر لحظه انتظار ذبح شدن را داشتيم.

خدا شاهد است ما خيلی تلاش كرديم كه اينگونه پايان كار نباشد اما دست تقدير را چه می شود كرد؟
بعد از 24 ساعت جنگ و باران مرگ، نيرو هاي كمكي مع الخير به ساحه رسيدند! اما شرمنده ايم كه ايشان را با سنگرهای سوخته، بلنداج های فرو ريخته و بدن های بدون سر پذيرايی كرديم!

راضی به زحمت كشی نبوديم كه تشريف بياوريد زيرا بعد از مرگ سهراب نوش دارو چه بكار آيد؟
به هر حال ما رفتيم، مادران، پدران، فرزندان و تمام اعضای فاميل های مان فرش ماتم پهن كردند، باز هم معذرت می خواهيم كه شايد يكی دو روز ديگر مجبور شويد در مرثيه خوانی ها شركت كنيد!

در آخر يكبار ديگر تشكر می كنيم از تلاش های بسيار به موقع و اقدام عاجل تمام زمام داران امور!
                                                                    گرفتن تصاوير فيسبوكی در كنار پيكرهای بی جان و سنگرهای سوخته ما خوش بگذرد .»